Na de flitsende eerste drie dagen ging de gehele Nederlands afvaardiging optimistisch de vierde ronde in. In Batumi is het weer deze dagen top met een heerlijk zonnetje en zo'n 25 graden.
Als - het vaste stramien - de foto's in de speelzaal gemaakt zijn ga ik met vader Joris de stad in. In reisgidsen hebben we gelezen dat er in Batumi een klein Stalin museumpje moet zijn. Joseph Stalin: van eind jaren twintig tot begin jaren vijftig onbetwist leider van de communistische Sovjet-Unie (waarvan ook Georgië deel uitmaakte), vader des vaderlands in WO II tegen Duitsland, maar vooral ook despoot en dictator, een aan achtervolgingswaanzin lijdende machtswellusteling met miljoenen slachtoffers op zijn geweten door bewust veroorzaakte hongersnoden, massale en absurde zuiveringen en deportaties van ontelbaren naar Siberië. Toch ook ooit in Nederland tot in de jaren vijftig zo niet langer in sommige kringen bewonderd, zelfs aanbeden. Is een heel klein spoortje daarvan ook in mij te vinden?
Stalin was een Georgiër (zijn echte naam: Yosif Vissarionovich Dzjoegasjvili) en volgens de boekjes wil men hier nog steeds geen kwaad woord over hem horen en kom je her en der in het land borstbeelden van de man tegen. In Gori, Stalins geboorteplaats, schijnt een groter museum te zijn. Het museum in Batumi of wat daar voor door moet gaan zou een houten huisje zijn vanwaaruit Stalin in het begin van de 20-e eeuw met zijn kameraden enkele maanden revolutionaire acties in dit gebied ondernam.
Onderweg kom ik er achter dat ik ben vergeten mijn fototoestel tijdig aan de oplader te leggen. Ik schiet nog net onderstaande plaatjes.
Vlak bij het hotel is er een klein half vervallen kerkgebouwtje dat nog in bedrijf lijkt te zijn gezien de vrouw bij de ingang die een soort entreegeld cq -bijdrage in ontvangst neemt. Binnen ontwaren we een knielende oude man.
Hetzelfde kerkje maar dan van de zijkant.
Een boulevard met zijn ambitieuze torens.
In de Poesjkinstraat zou het museum te vinden moeten zijn. Vader Joris weet even niet meer of het nummer 16 of 9 of 19 was. We lopen alle nummers af maar vinden niets. Nummer 19 lijkt er nog het meest op. Er is een nieuw pand in aanbouw en een man lijkt met zijn tot een X gekruiste vingers te gebaren dat hier niet meer is wat wij zoeken. Ik ben nu dus niet in staat om iets te fotograferen wat niet meer bestaat. Dubbel pech.
Teruggekeerd in het hotel komen we tot de ontdekking dat het inderdaad nummer 19 geweest moet zijn. Getuige het volgende filmpje:
Ik spoed mij naar het Veronica restaurant op de bovenste verdieping. De taferelen die zich hier in de twee erna volgende uren afspelen zal ik de lezer besparen. Ik kan alleen melden dat die niet in overeenstemming zijn met het zonovergoten Batumi van de dag. De drie meisjes scoren tenminste nog 50%. Anna Maja wint, Rosa speelt net als gisteren knap remise. Maar de jongens ... man, man ... 0 punten uit 8 partijen ... Onwaarschijnlijk.
Hiermee is het verslag van dag 4 geschreven.
Ongelooflijk maar waar: deze zeven jongens en Pascalle scoorden gisteren allen een nul. De 15-jarige Thomas, de negende verliezer van de dag en de enige die het - naast Pascalle (!) - na de partij droog hield ontbreekt op deze foto.
Kijk op het KNSB blog schaakuitzendingen voor een veel fraaiere foto van deze tafelsetting van coach Peng waarop te zien dat de kinderen snel weer over hun verlies heen waren. De thuisblijvers kunnen gerust zijn.
Als de laatste verliezer ook binnen is besluiten we als hele groep in de bar te gaan eten. Dat is op eigen kosten maar een gang naar wat inmiddels door ons team algemeen gedoopt is tot De Gaarkeuken (het altijd identieke en meestal halfkoude met harde frietjes buffeteten van de organisatie) is nu even een brug te ver.
Voor enkelen in de groep heeft de indeling voor de volgende nog een onaangename verrassing in petto. Eelke en Casper spelen tegen elkaar in ronde 5! Zie hier de indeling:
Het indelingssysteem werkt nog steeds precies als in ronde 1 maar dan binnen de groep met hetzelfde aantal punten (hier de 2 punters): de bovenste helft qua rating speelt tegen de onderste helft. Gisteren scheelde het tussen de twee daarom maar één bord, maar vandaag is het dan echt raak.
 |
| Eelke en Casper laten hun badge met die onuitsprekelijke buitenlandse namen aan elkaar zien ... Achter rechts moeder Casper met moeder Liam. |
En zo ga je dus naar Georgië om tegen elkaar een partijtje te schaken. Er kan er maar één winnen en dat is jammer vandaag. Maar de jongens zullen er een echt duel van maken. Gelukkig maar, want dit is sport en zo hoort het te zijn in de sport. En niet anders. Want als het niet zo was zaten we hier niet in Georgië. Toch?
Verderop in de lijst, met anderhalf punt, zien we Liam. De U12 groep bij de jongens is de enige groep met drie Nederlanders. Liam is niet minder sterk dan Casper en Eelke, zeker niet. Wat inhoudt dat ook ná deze ronde de kans is op een Hollandse partij niet verdwenen is.
Al eens eerder heb ik op deze plek gepleit voor een Europees of Wereldkampioenschap jeugschaak in Nederland. Wel zo handig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten