Deze keer geen uitgebreide beschouwingen over de partijen van vandaag, aan het eind zal ik daarvan een kort verslag doen.
Als schakende vader met een schakende zoon wil ik deze keer even stilstaan bij het fenomeen van de familiecombi op het Schaakfestival Groningen. Een schakende familiecombi definieer ik hier als twee of meer familieleden van verschillende generaties die allen deze week als deelnemer actief zijn op het toernooi.
De groep met de meeste deelnemers die behoren tot een familiecombi is, vermoed ik, de Compact D. Ik heb 's even geteld en van de 38 deelnemers in de D groep zijn er volgens mij 10 die behoren tot een familiecombi. Let wel: broers en/of zussen zijn op zich niet voldoende om meegenomen te worden in deze telling, in een combi moet er minimaal één keer een generatieverschil zijn. De broertjes Van Nimwegen uit de Compact D groep kunnen om die reden niet aangeduid worden als familiecombi. Dat is het pas als hun vader meedoet. Je hebt dan wel meteen een combi van drie natuurlijk.
Familiecombi's heb je in alle soorten en maten. De meest voorkomende is toch wel die van vader en zoon. Maar er zijn ook combi's met moeders en dochters erin. Alleen de exclusief vrouwelijke variant, dus moeder en dochter, heb ik op dit toernooi nog niet kunnen ontdekken. Opa's of oma's zijn natuurlijk ook toegestaan, maar ook van die combi is mij er niet een bekend. Of zijn ze er wel?
Een andere indeling die je kunt maken is op schaakniveau. Je hebt ze waar de oudere en jongere generatie nog redelijk aan elkaar gewaagd zijn, er zijn er ook waar er een enorm verschil is tussen de generaties. Meestal is de jongere dan veel beter dan de oudere, maar het omgekeerde komt ook voor: dat de oudere (althans voorlopig) nog superieur is aan de jongere.
De familiecombi van Eelke en mij behoort tot de eerste soort, dus die waarvan de leden redelijk gelijkwaardig aan elkaar zijn. En ander voorbeeld daarvan zijn Raymon Oord en zijn vader. Vader Jan gooit hoge ogen in de Compact D. Zoon Raymon, welbekend van de Noordelijke Grand-Prix toernooien, met een iets hogere rating dan zijn vader speelt als laagst gerate speler in de C groep. Zakelijk bezien niet zo slim, want samen in de D hadden ze daar als familie een flink deel van de geldprijzen weg kunnen slepen.
Een familiecombi die wel precies begrijpt hoe je dat doet is afkomstig uit Denemarken! Toevallig ook de enige, voor zover ik weet, waar de oudere generatie (nog) ver uitsteekt boven de jongere. Vader Mads Boe Olsen draait mee boven in de compact A en zoontje Filip Boe Olsen doet hetzelfde in de Compact D. Als ik het goed zie, hebben beiden het op de laatste speeldag geheel in eigen hand: als ze winnen nemen zowel vader als zoon de hoofdprijs mee naar huis! Ik zei al: zo doe je dat.
De combi Kevlishvili is een voorbeeld waarvan de zoon de vader ver overvleugeld heeft. Vader Shota doet niet onaardig mee in de compact D, maar zoontje Robby bivakkeert met zijn 10 jaren al in de top van de Compact B.
Dan een zeer, zeer bijzonder combi. We kunnen er niet om heen: de familiecombi Van Foreest. Uniek in vele opzichten. Ten eerste al het aantal ervan: de combi telt op het Schaakfestival maar liefst vier leden. Gisteren noemde ik al de broertjes Jorden, Lucas en Pieter. Wat velen waarschijnlijk niet weten is dat één van hun ouders deelnemer is in de Compact D. Het tweede unieke feit is dat die ouder van het vrouwelijk geslacht is, moeder Sheila. En het meest bijzondere van al is het niveau verschil binnen de combi. Zoals iedereen weet: zoon Jorden schaakt op het podium tegen Hans Ree en zijn moeder – sorry, maar het kan even niet verzwegen - aan het andere uiterste, de bodem van de D groep. Ik meen zelfs dat moeder van Foreest dinsdag plaats mocht nemen op het onderste bord. Maar inmiddels is ze enige plaatsen gestegen. Ik weet dat zo goed omdat ik daar hoogst persoonlijk mede de hand in heb gehad, net vandaag hebben wij tegen elkaar remise gespeeld.
 |
| De vrouwelijke helft van de familie Caljé. |
Let op mijn voorspelling. Moeders zullen steeds meer een onvoorspelbare factor worden in dit soort schaaktoernooien. Ik hoorde op dit toernooi van schaakcursussen voor vrouwen, vaak ook moeder. Schakende vaders hebben hun niveau in de regel al wel bereikt. Van schakende moeders - precies als met schakende kinderen - is nog niet bekend waar hun grens ligt. Je weet alleen dat ze heel snel leren en voordat je het weet zijn ze je voorbij. Zo zit dat snap je.
Dan het schaken van vandaag. Zoals ik zei, deze keer maar kort. Eelke verliest zijn partij van Lydia van Altena. Tot het midden van de partij zet hij met zwart zijn tegenstandster prima onder druk. Die vangt echter alles op en weet de partij te kantelen. Eelke zegt na afloop: "Ze speelde best goed!" Kijk, dat bedoel ik dus ...
Zoals reeds vermeld speel ik remise tegen Sheila Timp. Gisteren heb ik twee keer een remisebod afgeslagen van haar zoontje Pieter, het lijkt me verstandig deze keer het eerste maar meteen aan te nemen. Ik sta weliswaar een pionnetje voor, maar ik wil niet meer het risico lopen de laatste dag op het onderste bord terecht te komen. Al kom ik er nu met twee halfjes trouwens ook erg dicht bij in de buurt.
De stand tussen Eelke en mij is nu 1 1/2 - 1. Ook al zou dat in de laatste ronde nog in mijn voordeel veranderen, ik kan nu wel zeggen dat Eelke in deze week ruimschoots het betere spel heeft laten zien van ons tweeën. Dus die wedstrijd beschouw ik als gespeeld.
De andere vier andere Paardensprongers deden het vandaag allemaal meer dan voortreffelijk. Drie overwinningen en een remise. Een score van 3 1/2. De beste Paardensprong dag van de week. Jonas wint van een ratingloze Durk van der Werf. Ik sprak Jonas even, hij leek niet heel te spreken over zijn spel. Niels pakte zijn eerste punt, en wel tegen Ming Dao Caljé. Ruben herstelt zich geweldig, zowel in het het toernooi en als in zijn partij die hij als derde Paardenspronger deze week tegen de sterke Hans van Everdink speelt. Hij komt achter te staan, vecht zich terug en weet eeuwig schaak te forceren. Een remise trouwens waar Hans blij mee leek. Even onder ons: puur toevallig hoor ik hem in het toilet tegen iemand enthousiast vertellen hoe hij met open ogen in een val getrapt is. Daar moet je me nog 's meer over vertellen, Ruben!
Het beste bewaar ik voor het laatst. Andermaal gaat de dagprijs naar Martijn. In een lange, zenuwslopende maar uitstekende partij tegen Shota Kevlishvili komt hij als verdiende overwinnaar uit de strijd. Nog zo'n partij Martijn en je zit in de prijzen. Maar ook al zou dat niet lukken, je speelt een prachtig toernooi. Dus nergens aan denken morgen, gewoon proberen weer een goede partij te spelen.
Morgen de laatste dag: nog één keer allemaal knallen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten