EelKe Budva, (zater) dag 1: vertrek

Vanwege slechte internet verbindingen een verlaat verslag van Dag 1

Aan groep 7A van de Nassauschool (Groningen) en andere geïnteresseerden:

Zaterdag is het dan zover. Om 10 voor 12 vertrekt het vliegtuig, maar via een mail enkele dagen ervoor zijn we verzocht om al om half 10 op Schiphol aanwezig te zijn. Natuurlijk wil men geen enkel risico nemen dat spelers te laat verschijnen!

Opdracht: verzamelen bij de OAD balie (als die nog bestond ...)

In die mail werd overigens gezegd dat het nog een beetje spannend was geweest, omdat de reis geboekt was via de OAD. En misschien weten jullie dat deze reisorganisatie net in die week failliet was gegaan! Gelukkig waren de tickets al betaald en zijn er geen problemen.

Shirtje passen

Bij aankomst wordt iedereen meteen in een oranje T-shirt gehesen. Want hoewel schaken vooral een individuele sport is, gaan we naar dit EK ook als een Nederlanders team. Het oranje shirt valt erg op,  dat blijkt later wel, want probeer je eigen kind of speler maar eens te ontdekken in een zaal met 800 schakers!

  

Het Nederlandse team met spelers en trainers

Als iedereen dan is gearriveerd en zijn T-shirt ontvangen heeft, wordt de traditionele teamfoto gemaakt. Het kleine meisje geheel links is trouwens - mocht je je dat afvragen - geen deelneemster, maar volgens mij een nichtje van het grotere meisje ernaast Anna Maja (die vorig jaar 2-e is geworden op het EK! Kijken wat ze dit jaar doet).

Dan het vliegtuig in. De meeste teamleden hebben wel eens gevlogen, maar voor sommigen is het de eerste keer. Het wordt een lange en vermoeiende dag. De reis gaat in drie delen, de eerste tussenstop is na ruim drie uur in Belgrado.

  

Een stukje geschiedenis nu. Belgrado is de hoofdstad van Servië. Servië is een land wat overgebleven is van de vroegere staat die Joegoslavië heette. In dit gebied (de Balkan genoemd) is 20 jaar geleden een erge (burger)oorlog geweest, die veel slachtoffers geëist heeft. Als gevolg van die oorlog is het oude land Joegoslavië uiteen gevallen in een aantal kleinere zelfstandige landen - zoals Kroatië, Bosnie-Herzegovina, Slovenië en ook Macedonië en later Kosovo. Montenegro werd niet zelfstandig maar bleef eerst nog bij Servië. Dat (Servië) is dus het antwoord op vraag 3 (Tot welke land behoorde Montenegro vóor 2006?) in het eerste verslag. En het antwoord op vraag 4 (Tot welke land behoorde Montenegro vóor de jaren 90?) is dus: Joegoslavië.

Op het vliegveld van Belgrado moeten we, volgens schema, meer dan 3 uur wachten op de volgende vlucht. Tijd die wordt gedood met een kaartspel spelen, wat drentelen rond de belastingvrije winkeltjes, een kop koffie of het lezen in een boek.

Hoog boven de wolken!

Teamleider Dolf Meijer

Die volgende vlucht brengt ons in een uur tijd naar Podgorica, de hoofdstad van Montenegro (wat het antwoord is op vraag 1). Het (propeller!)vliegtuig is veel kleiner dan welke we hadden vanaf Schiphol, maar maakt dubbel zoveel lawaai. In het begin houd je je hart vast! Wij zitten pal naast een vliegtuigvleugel en zien de propeller naast ons hard in het rond gaan.

Zo komen we aan in Montenegro. Hoewel pas half 7, is het al bijna geheel donker geworden, veel eerder dan in Nederland. Want hoe zat dat ook al weer? Hoe dichter je naar de evenaar komt, des te korter de dag toch?

In Podgorica krijgen we onze koffers terug en wat blijkt? De koffer van Lucas van Foreest is niet aangekomen! Lucas is echter niet onder de indruk, gelukkig maar, er zijn ook genoeg kinderen rond zijn leeftijd van wie hij spullen en kleren kan lenen.

Dan nog anderhalf uur met de bus ...

Nog zijn we echter niet op de plaats van bestemming. Het doel is immers de plaats Budva, een toeristisch stadje aan de kust. De afstand daarheen is slechts 60 km, maar de bus die ons vervoert doet er anderhalf uur over. Wat mede veroorzaakt wordt door het bergachtig gebied waar we doorheen rijden. Of die bergen zwart zijn kan ik niet bevestigen, maar het is wel het antwoord op vraag 2 (wat betekent Montenegro?): Zwarte (Negro) Berg (Monte). Wel is de nacht zwart, want het is inmiddels pik- en pikdonker geworden.

Eindelijk en dan zijn we er. De receptie van het hotel! Moe van alle gewacht en gesjouw van de hand- en andere bagage gaan sommigen doodgewoon op de platte vloer liggen.




Natuurlijk duurt het nog even voordat we naar onze hotelkamer kunnen. We zijn immers niet het enige team dat nu aankomt! Al te lang duurt het niet, wat dat betreft blijkt de organisatie meer dan prima. Na een half uur komen de teamleiders terug. Nu nog een klein, laatste eindje lopen en zoeken en dan komen we aan bij onze hotelkamer. Voor de laatste keer vandaag laten we onze bagage op de grond ploffen en onszelf op het bed. Heerlijk! En wat een mooie hotelkamer. Dit proeft als vakantie!

Maar vakantie is het allesbehalve. Althans niet voor de spelers en trainers. De volgende dag al moet iedereen vol aan de bak voor de eerste schaakpartij. Zij liever dan ik, denk ik. Als schaakvader is dit een makkie. Inderdaad, vakantie!

Beiden nemen we nog een snelle douche onder een immens grote sproeiknop en gaan dan onder de deken voor een hele, hele diepe slaap.