Blitz Meppel: shake, rattle and roll

Afgelopen zaterdag deden Eelke en ik mee aan Blitz Meppel, volgens de bijbehorende site niet alleen “het coolste schaaktoernooi van Nederland!”, maar ook “het enige echte officiële Nederlands Kampioenschap Snel Schaken”. Een intrigerende slogan, kennelijk bestaan er meer Nederlandse kampioenschappen in deze schaakvariant. “Echt en officieel” waren in elk geval de regels voor inschrijving, want deelnemers dienden in bezit te zijn van de Nederlands nationaliteit (of hiervoor een aanvraag te hebben ingediend). Een Nederlands toernooi, zeker, maar wel met de aantekening dat het ruim meer dan 100 deelnemers tellende veld voor het overgrote deel uit het noorden en oosten van het land afkomstig was.

Schaken op het Meppeler Kerkplein

Hoe dan ook, “cool” mag het evenement zich zeker noemen. De speellocatie is in openlucht op het mooie Kerkplein in het centrum van Meppel. Marktkramen, inclusief dekzeil in geval van opkomende regen, zijn omgetoverd tot plekken waar nu alleen ruimte is voor schaakborden en -stukken en schaakklokken. Met stadscafé en sponsor Oasis annex terras binnen handbereik is het er goed toeven, zeker als een najaarszonnetje vriendelijk doorbreekt. De sfeer is ontspannen, de organisatie tiptop en als het startsein van een ronde eenmaal gegeven is worden onder het gehoor van de door een DJ in de ether gestuurde stevige retropop de partijen in een razend tempo afgewerkt. Rocken en schaken tegelijk. Oftewel: shake, rattle and roll! Cool. 

Loek van Wely (rechts) wint de titel door winst
in de finale met 2 1/2 - 1 1/2 op Sipke Ernst

Het toernooi bedient zich van een leuke formule. In de eerste 3 ronden word je steeds ingedeeld in een groep van 6 spelers en speel je 5 partijen. Na elk van deze ronden worden op grond van de totaal behaalde punten (dus inclusief die van de vorige ronden) steeds de nieuwe groepen samengesteld. Dit alles leidt tot een slotronde met finalegroepen van 10 spelers waarin na een round robin (wat het totale aantal schaakpotjes deze dag op 24 brengt) de uiteindelijke prijzen worden verdeeld. De nummers 1 en 2 van finalegroep A spelen een play-off om de kampioenstitel.

De indeling van de eerste ronde is niet, zoals je misschien zou verwachten, een mix van schakers met verschillende ratings, maar simpelweg op basis van binnenkomst op de dag zelf. Dit leidt ertoe dat familieleden en vrienden het toernooi veelal in dezelfde groep starten. En misschien ook dat de sterkere bij de sterke spelers en de zwakkere bij de zwakkeren aan elkaar gekoppeld worden, want ja soort zoekt toch soort.

Dus dit is nu Eelke Heidinga!

In de eerste ronde had Eelke het relatief eenvoudig. Wat wil je ook, met zo’n vader en kennelijk beiden (nog?) niet in het bezit van hele sterke schaakvrienden … Hij won overtuigend al zijn vijf partijtjes en mocht in de tweede ronde meteen in groep A plaatsnemen. Daarin opvallend en jammer genoeg nog niemand van de drie deelnemende grootmeesters Sipke Ernst, Loek van Wely en Dennis de Vreugt of andere kanonnen als Manuel Bosboom en Erik Hoeksema. Zeker enkelen van hun bleken al een half of zelfs heel puntje gemorst te hebben. Niettemin toch een zeer sterk A-veld, en des te groter was dan ook de verrassing dat Eelke aan het eind van de ronde maar liefst 3 ½ punt aan zijn totaal mocht toevoegen.
 

In de derde ronde werd het groep B. Het indelingssysteem deed blijkbaar zijn werk, want de tegenstand was nu nog groter. Zelfs een remisetje kon er niet vanaf: 0 punten. Adrian Clemens, die in ronde 2 tegen Eelke nog het onderspit had moeten delven, liet zich niet nogmaals het kaas van het brood eten (inderdaad, het systeem liet toe dat je dezelfde tegenstander in meerdere rondes tegenkwam) en later verklaarde Eelke vooral door jeugdspeler Hing Ting Lai in overeenstemming met diens blitzreputatie compleet te zijn "weggetikt" (jaja, de schaaktaal heeft inmiddels zijn intrede gedaan). 



Eelke in ronde 3 tegen Erik Hoeksema

De opgebouwde voorraad aan punten was echter groot genoeg voor een mooie plek in finalegroep D, en hierin werden 6 1/2 punten bijelkaar gespeeld, die op onderling resultaat beloond werd met een keurige derde plaats. Een opvallende prestatie in een veld waarin de eerste 35 deelnemers een 2000+ rating achter hun naam hadden staan.

En schaakvader himself dan? Het zal geen verbazing wekken dat de zaken daar iets anders lagen. Neemt schaken bij hem überhaupt soms al wat twijfelachtige vormen aan, bij snelschaak is het hek helemaal van de dam. Ronde 1 leverde 0 punten op en daarmee was ik meteen veroordeeld tot het plaatsnemen in de onderste bodem van het toernooi, ik meen dat het groep R(!) was. Puur toevalschaak, een opeenstapeling van blunders, dames en andere stukken die weggegeven werden, schaak dat – één keer in ruim gewonnen positie – niet opgemerkt werd en daardoor verlies op grond van een claim: de rest van de dag was ik een vertrouwde klant in de laatste groep.


Opperste concentratie ...

Dan, in de finaleronde (groep K) begon ik warempel met drie uit drie! Helaas verviel ik weer in dezelfde fouten en eindigde ik met 6 punten op een derde plaats. In totaal verzamelde ik op de dag 9 punten. Op het eerste gezicht geen onverdienstelijke score. Nadere beschouwing plaatst deze grootse prestatie in een iets ander daglicht: alle punten behaalde ik in de onderste groep, 3 punten werden verkregen dankzij een bye (de onderste groep kende telkens een oneven aantal spelers) en 2 scoorde ik tegen één (en dezelfde) speler die duidelijk in kennelijke staat achter de schaakstukken zat ...


Derde plaats in finale (onderste!) groep K

Echter, dit alles nam niet weg dat ik ná de arbiters en DJ als eerste schaker bij de prijsuitreiking naar voren mocht treden. Want – zo is het wel - hoe je het ook wendt of keert: een derde prijs op een “echt en officieel Nederlands Kampioenschap Schaken” was mijn deel!


Alle foto's afkomstig van de Blitz Meppel site