Het gouden Nosbo-trio, toen en nu

(Oorspronkelijk gepubliceerd op Paardensprong site, 1 april 2013, zie evt. hier)

Het aanvangsbeeld van de laatste ronde van NK-E van afgelopen weekend vertoonde wat de topborden betreft een frappante gelijkenis met die van het H-kampioenschap dat door dezelfde jaargang van schakers (geboortejaar 2003 of later) gespeeld werd op de Nationale Pupillendag van juni 2010 in Oosterhout (NB).

Dat toernooi schreef Eelke verrassend op zijn naam met een score van 7 uit 7. In de laatste ronde speelde Eelke, toen nog lid van SC Groningen, tegen Jonas op bord 1, terwijl Tycho naast hen op bord 2 plaatsnam. Ynte Visser die, namens de Nosbo, ons een dag later telefonisch feliciteerde sprak van ‘een gouden trio’. In ronde 9 van het afgelopen NK-E was de tafelsetting exact dezelfde!

Onderstaande foto stamt van het H-kampioenschap van destijds. Jonas en Eelke in ronde 7 op bord 1, Tycho speelt tegen Maarten Hoeneveld. Op bord 3, spelend met de witte stukken, herkennen we een piepjonge Siem van Dael.

Nationale Pupillendag 19 juni 2010 in Oosterhout (NB),
categorie H, 7-e en laatste ronde.

Dan de volgende foto:

Drie jaar later: NK-E jeugd 30 maart 2013 in Waalwijk,
9-e en laatste ronde.

Afgelopen paaszaterdag in de laatste ronde op bord 1 wéér Eelke en Jonas. En net als toen, ernaast op bord 2, Tycho. Het gouden trio. Tycho speelt nu tegen Sebastiaan Janse. Op bord 3, aan de raamkant, spelen Siem van Dael en Maarten Hoeneveld. Voor de volledigheid, op bord 4 met wit de op dit toernooi verrassend sterk voor de dag komende Quinten Salomons tegen Victor Muntean.

Het belangrijkste verschil met 3 jaar geleden is dat Tycho nu zijn partij wint. Ronde 9 was begonnen met de nodige rekensommen. Jonas leidde de dans met een half punt voorsprong op Tycho en Eelke. Voor alle drie stond eerst het veiligstellen van een plaats bij de eerste twee in de eindrangschikking voorop, omdat die recht gaf op een uitzendplaats naar het EK in Montenegro later dit jaar. De titel kwam voorlopig even op de tweede plan. Niemand van de drie was nog zeker van een EK-plek, zelfs voor spelers eronder waren daarop nog kansen, al zou die dan wel via een barrage en niet onmogelijk via een meerkamp afgedwongen moeten worden (in het laatste geval pas te spelen op Paasmaandag!).

Toen Tycho redelijk snel won, was hij de eerste die vrij kon ademhalen. Een EK-plek voor hem was daarmee een feit, een verdiende beloning voor een prachtig gespeeld toernooi! Voor de overige deelnemers, begeleiders, toeschouwers en thuisfront schiep Tycho’s overwinning in elk geval duidelijkheid.

Jonas had nu voor een EK plek genoeg aan remise en zou dan om de titel een barrage moeten spelen tegen Tycho, bij winst kon hij uiteraard meteen ook de titel opeisen. Eelke had helemaal niets aan remise, een ticket naar Montenegro was voor hem alleen bereikbaar via een overwinning, in welk geval hij voor de titel op zijn beurt een barrage zou moeten aangaan tegen Tycho. De overigen kwamen nu niet meer in aanmerking voor een EK-plek. Ingewikkeld? Niet voor beide heren die vanaf dat moment haarfijn wisten hoe de vork in de steel zat.

Nog een schitterend plaatje:

Eelke en Jonas verbruiken praktisch al de beschikbare tijd, samen 70 min,
voor een sublieme partij vechtschaak.

Twee Paardensprongers die voor het oog van de natie hun titanengevecht opvoeren. Schaker blijkt een eenzaam beroep, op het moment dat het er om gaat sta je er helemaal alleen voor. Aan de andere zijde van de zaal volgt het publiek de partij op het projectiescherm.

Diep respect voor deze spelers die onder zoveel druk een hoogstaande partij weten af te leveren. Eelke sleurt en trekt dat het een aard heeft, heeft een tijdsvoordeel, maar Jonas geeft geen krimp, houdt de zaak gesloten en creëert tegenkansen. De partij blijft voortdurend binnen de remise marge, een uitslag die de partij waarschijnlijk het meest recht had gedaan. Eelke, die voor alles of niks gaat, probeert in de dramatische eindfase iets te forceren, wat er alleen toe leidt dat Jonas in het pionneneindspel de winst en later nog remise voor het grijpen heeft. Toch slaagt Eelke in zijn opzet. Door tijd problemen weet Jonas de juiste koningzetten niet meer te produceren. Zijn spel had beter lot verdiend.

Na de laatste zet weerklinkt een spontaan en bewonderend applaus voor beide spelers.