Vanaf een jaar of vier geleden begaf ik mij meer en meer in het Noordelijke schaakwereldje. Vroeg of laat kwam je dan Albert Platje tegen. Albert - met baard, wilde haardos, zonnebril en onafscheidelijk biertje in de hand - was een persoon die je onmogelijk kon missen. Het duurde jaren voor ik enige woorden met hem wisselde. Moet ik zeggen: durfde te wisselen? Misschien. Toch werd ik vrij snel bevestigd in wat ik al wel vermoedde: dat Albert heel erg okay was.
Albert speelde behalve schaak ook bridge. Ik kwam daar ongeveer een jaar geleden door eigen ondervinding achter toen ik hem op een bridgetoernooi voor een viertal spelletjes plotseling als tegenstander bij mijn tafel aantrof. Eerlijk gezegd vond ik dat verrassend. Waar je schaak behalve een denk- ook een oorlogszuchtige vechtsport kunt noemen is bridge eerder een gezelschapsspel voor de nette burgerman. Het eerste paste beter bij Albert dan het tweede. Maar kennelijk was Albert ook gevoelig voor de fijnzinnigheid van het bridgespel dat in rijkdom niet onder doet voor schaken. Dat deed me iets.
Uiteindelijk heb ik ook een keer tegen Albert mogen schaken. Afgelopen oktober in de tweede ronde van het Univé toernooi in Hoogeveen. Op mijn blog wijdde ik in een lang artikel een alinea aan onze partij. Albert offerde de kwaliteit, althans dat was wat hij na afloop beweerde - in mijn beleving was het min of meer gedwongen geweest. Als speler met een beduidend lagere rating bood ik even later remise aan. Albert wees mijn aanbod na lang nadenken van de hand. En won daarna de partij.
Albert zag ik voor de laatste maal op 22 november toen hij als toeschouwer aanwezig was bij de wedstrijden van de Groninger Combinatie in de derde ronde van de KNSB competitie. Hij sprak mij aan en kwam terug op mijn blogverslag. Hij refereerde aan het woord 'bravoure' dat ik daarin ten aanzien van hem had gebruikt alsof hij er tegen in opstand wilde komen, maar gaf ook blijk van zijn waardering voor het stuk. Ik was vereerd en andermaal prettig verrast. Albert liet weten dat het volgens hem wel een bewust offer was geweest. We keuvelden nog wat verder, over allerhande schaak dit-en-datjes, waaronder zijn eigen schaakavonturen. Het gesprekje gaf mij het gevoel dat we elkaar eindelijk hadden bereikt.
Het bericht op de Nosbo site van het overlijden van Albert kwam als een schok. Ik wens zijn familie en vrienden veel sterkte toe bij het verwerken van hun verlies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten