Cessole gestopt

Op het moment van dit schrijven is de eerste dag van het Nederlands kampioenschap in de E-categorie (tot en met 10 jaar) te Waalwijk in volle gang. De vader van één van de deelnemende kinderen onderhield sinds vorig najaar met tussenpozen de schaakblog 'cessole.me'. Als volger ontving ik deze week via de mail het bericht van de schrijver: cessole stopt. Het lijkt erop dat de blog niet alleen gestopt is, maar zelfs opgeheven.

'Cessole' onderscheidde zich in een aantal opzichten. Allereerst toonden de artikelen een perfecte beheersing van de Nederlandse taal. De vorm was immer zuiver en vast. De inhoud observerend, afwijkend van wat gangbaar is, mild kritisch, soms lichtelijk cynisch, maar altijd in humor verpakt.

Het meest opvallende aan 'cessole' was misschien wel dat er consequent iets aan de stukken ontbrak. En wel de jubeltoon waar elke schaakschrijver - van laag tot het allerhoogste niveau, velen voortdurend, anderen vroeg of laat - in vervalt. Uniek dus.

Zomaar een voorbeeldje. Uit mijn hoofd herinner ik mij de beschrijving van een scene op een doorsnee grand prix schaaktoernooi waarvan velen zullen moeten bekennen er zelf wel eens deel van te hebben uitgemaakt. Als de kleine jeugdspeler wint van een hoger gekwalificeerde tegenstander juichen ouders en trainers hem toe: "goed voor je rating!". Verliest hij onverwacht van een lagere speler, dan is de aanmoediging dat het niet om de rating gaat, maar om het spel en het plezier. (Niet dat een en ander erg is trouwens, maar dat is het punt ook niet).

De laatste publicatie op 'cessole', geschreven n.a.v. het NK-E, was een broodnodige relativering van het immense belang dat door (citaat) "de schaaklobby" wordt toegedicht aan het schaken voor en door kinderen. Aan het eind wordt de strekking van het artikel, nl. dat de schaker niet noodzakelijk een beter mens is, in een verwijzing naar de beperkte beschikbaarheid van parkeerplaatsen bij hotel Waalwijk nog eens erg grappig verwoord. Een prachtige en kenmerkende slotzin. Van het artikel en - naar het zich dus laat aanzien - van de gehele blog.

Een van de redenen die in de aankondiging van het einde van 'cessole' werd opgevoerd was het mogelijke bestaan van lange tenen in de schaakwereld. Als vader met handen en voeten in de wereld van jeugdschaak kom je soms (zonder daarover te willen klagen trouwens) voor een dilemma te staan. Er zijn kinderen bij, eigen kinderen zelfs. Dat de schrijver van 'cessole' veiligheidshalve het belang van hen voor laat gaan pleit andermaal voor hem.

Laat een ding echter duidelijk zijn. Dat hij de schaaksport een warm hart toedraagt staat buiten kijf. Ik hoop van ganser harte dat 'cessole' weer in de lucht komt zodat een ieder de stukjes in alle rust alsnog tot zich kan nemen. Het liefst nog dit weekend.